Czy kiedykolwiek byłeś w związku z kimś, kto był niedostępny emocjonalnie? A może byłeś z kimś, kto był emocjonalnie wyczerpujący? Po doświadczeniu takiego związku, osoby często rezygnują z szukania tej drugiej połówki i pojawia się zwątpienie i myśl: „coś musi być ze mną nie tak”. Albo, tkwią w takim związku mając nadzieje, że coś się zmieni.
Aby zrozumieć to zjawisko, musisz najpierw zrozumieć teorię przywiązania, jedną z najlepiej zbadanych teorii w dziedzinie psychologii relacji. Teoria przywiązania opisuje, w jaki sposób nasze wczesne relacje z głównym opiekunem, najczęściej z rodzicem, tworzą nasze oczekiwania dotyczące tego, jak powinna wyglądać miłość. Nasz pogląd na siebie i innych jest kształtowany przez to, jak bardzo nasi główni opiekunowie byli dostępni i czy reagowali, na nasze fizyczne i emocjonalne potrzeby w okresie wczesno-dzieciecym. W naszych dorosłych związkach ten styl przywiązania jest uruchamiany przez naszych partnerów.
Możesz teraz zadać sobie pytania: Czy Twoi główni opiekunowie byli zawsze przy tobie, a może Cię zaniedbywali? Do kogo się zwracasz kiedy miałeś problem? Czy był ktoś, na kogo naprawdę mogłeś liczyć? Możesz zacząć identyfikować swój własny styl przywiązania, poznając cztery style przywiązania, które często wpływają na relacje w związku intymnym. Zgodnie z teorią przywiązania, masz bezpieczny styl przywiązania, jeśli jako dziecko opiekun reagował i był dostępny dla ciebie, dzięki czemu czujesz się bezpiecznie. Ten styl przywiązania jest ważny aby stworzyć zdrowy i szczęśliwy związek. W bezpiecznym związku Twój partner jest przy Tobie i wspiera cię. Z drugiej strony Ty jesteś oparciem dla partnera. Osoba charakteryzująca się bezpiecznym stylem przywiązania ma wysoka samoocene i jest skłonna do bliskości, jednocześnie szanując przestrzeń partnera. Taki związek cechuje się zaufaniem i harmonia..
Jeśli Twój opiekun nie reagował na Twoje wczesno-dziecięce potrzeby, tworzysz niepewny styl przywiązania. Niepewny styl przywiązania przejawia się na trzy główne sposoby.
Styl niepewny -ambiwalentny, lekowy: rozwija się, gdy opiekun jest niekonsekwentny w swojej reakcji i dyspozycyjności, dziecko nie wie czego może się spodziewać. Ten styl przejawia się w naszym dorosłym związku brakiem zaufania i przesadna zazdroscia. Taką osoba nigdy nie czuje się bezpiecznie w swoim związku. Jednostki cechujace się tym stylem mają niska somoocene i brak interpersonalnego zaufania. Często pojawia się wrogość, impulsywność i gniew. Jednostki o przywiązaniu „niepewnym-ambiwalentnym” posiadają negatywny obraz siebie i pozytywny obraz innych ludzi. Uważają z jednej strony, że łatwo jest się zakochać, a z drugiej – że miłość nie jest trwała. Przeżywają oni miłość jako rodzaj obsesji, która nie daje spokoju, ale każe poświęcić się i uzależnić od drugiej osoby.
Przywiązanie unikające
rozwija się, gdy opiekun zaniedbuje. To dzieci, które bawią się same i rozwijają przekonanie, że nie ma nikogo, kto mógłby zaspokoić ich potrzeby. Jako dorośli zazwyczaj określają siebie jako osoby bardzo niezależne. Te osoby podświadomie obawiają się odrzucenia i często unikają tworzenia związków z ludźmi. Wykazują tendencję do porzucania innych jako pierwsze. Osoby o ukształtowanym w dzieciństwie stylu przywiązania oddalająco-unikowym, nie wierzą zbytnio w istnienie trwałej miłości romantycznej, są zdystansowane względem partnera, nie mają do niego zaufania i czują obawę przed intymnością. Często popadają w pracoholizm. Mogą przejawiać zbyt wysokie ego i oceniać nisko swojego partnera.
Przywiązanie zdezorganizowane
rozwija się w wyniku znęcania się, traumy lub chaosu w domu. Dziecko uczy się bać opiekuna i nie ma prawdziwej „bezpiecznej podstawy”. Takie osoby cechują się zbyt wysokim zaufaniem wzgledem innych osob i niskim poczuciem własnej wartości. Odczuwają silny lęk przed odrzuceniem i są w stanie bardzo wiele tolerować aby tylko utrzymać związek. Nasuwa się teraz pytanie, czy można zmienić styl przywiązania aby stworzyć zdrowy i szczesliwy zwiazek? Odpowiedź brzmi: tak, ale wymaga to pracy. Świadomość swojego stylu przywiązania i wyborów, których dokonujesz przy wyborze partnera, ma kluczowe znaczenie. Istotne jest uświadomienie sobie tego czy reagujesz na dawne rany i czy kierują Tobą podświadome programy wgrane przez środowisko w którym dorastałeś. Niestety, ale mamy tendencję do odtwarzania niezdrowych wzorców relacji z dzieciństwa w naszej dorosłości. Można nawet pomylić uczucia związane z chemią związku, z tym, co znasz z wczesnych doświadczeń życiowych.
Możesz rzucić wyzwanie swojej niepewności, wybierając partnera o bezpiecznym stylu przywiązania i pracując nad rozwojem siebie w tej relacji. Zmierzając się ze swoimi lękami przed miłością, możesz zbudować nowe style przywiązania, aby utrzymać satysfakcjonujący, pełen miłości związek.*informacje pochodza z mojapsychologia.pl oraz z gottman.com
